The Concept of Obedience and Its Requirements in Qur'anic Governance

Document Type : Original Article

Authors

1 Assistant Professor, Islamic Sciences and Culture Academy. Qom, Iran.

2 Professor, Shahid Beheshti University. Tehran. Iran.

Abstract

Obedience and disobedience are basic concepts of governance. These two concepts, from an affirmative perspective, provide a set of obligations for the citizens, and from a negative perspective, introduce a set of dos and don'ts. Therefore, understanding the meta-theory and the fundamental basis in different governance systems can formulate the philosophy of dos and don'ts in obedience and disobedience. In this article, the meaning of "religious construction of Qur'anic politics and governance" is the set of requirements and tasks that the Holy Qur'an has presented in the field of politics and governance and has asked believers to adhere to these requirements and tasks in this arena. The main concern of this article is to present the religious boundaries of obedience and disobedience in Qur'anic governance. The findings of the article suggest that in the light of Qur'anic governance, it is possible to infer the necessity of obeying God, the Prophet and Ulu al-Amr (Those vested with authority) in legislation and governance from an affirmative point of view and present its political requirements. From a negative point of view, obeying groups such as heedless, infidels, hypocrites, corruptors, etc. as an act of haram (forbidden), can be deduced and presented in Qur'anic governance, so that in the light of these dos and don'ts, the religious boundaries of politics based on the Quran are extracted and become the basis of action.

Keywords


* القرآن الکریم
1.    برکات، حلیم. (1389). دین و قدرت در جامعه‌ی اسلامی معاصر (در مجموعه اسلام و سیاست؛ عادل ضاهر؛ مترجم: عبدالله غلامرضا کاشی). طهران: رخداد نو.
2.    جعفریان، رسول. (1373). تاریخ تحول دولت و خلافت: از برآمدن اسلام تا برافتادن سفیانیان. قم: مرکز الدراسات والأبحاث الإسلامیة.
3.    جوادي آملي، عبدالله. (1388). تسنیم، تفسیر قرآن کریم (المجلد4). قم: اسراء. 
4.    خدّوری، مجید (1394). برداشت مسلمانان از عدالت (مترجمان: مصطفی یونسی و صمد ظهیری). قم: جامعة المفید.
5.    رشيد بن علي رضا، محمد. (1990م). تفسیر المنار (ج5). القاهرة: الهيئة المصرية العامة للكتاب.
6.    روحی، محمد؛ فیاض بخش، محمد تقی. (1392). تفسیر واژگان قران کریم برگرفته از تفاسیر مجمع البیان و المیزان. طهران: فردافر.
7.    صدرالدین الشیرازي، محمد بن ابراهیم. (1372). تفسیر القرآن الکریم (المجلد2). قم: منشورات: بیدار.
8.    الطباطبایي، محمد حسین. (بی‌تا). المیزان في تفسیر القرآن (ج3، 4، 16 و 18). قم: منشورات جامعة المدرسین.
9.    الطبرسی، ابوعلی الفضل بن الحسن. (1404ق). جوامع الجامع فی تفسیر القرآن الکریم. طهران: مکتبة الکعبة.
10.    طوسی، محمد بن حسن. (بی تا). التبیان فی تفسیر القرآن (المجلد9، مصحح: احمد حبیب قصیرالعاملی). بیروت: دار احیاء للتراث العربي.
11.    الفراهيدي، خليل بن احمد. (1414ق). ترتیب کتاب العین (ج1، المحققین: مهدي المخزومي و ابراهيم السامرائي). قم، منشورات: اسوة.
12.    المودودي، ابوالاعلی. (1348). مرزهای عقیده (المترجم:‌ سید جواد هشترویان). طهران: شرکة انتشار للنشر.